"Diakonia Modlitwy musi być widziana w powiązaniu z wszystkimi innymi diakoniami, bo bez modlitwy żadne z (…) zadań nie może być realizowane, ale równocześnie diakonia modlitwy ma na uwadze pogłębianie samego życia modlitwy (…) Grupy modlitewne tak muszą być ustawione, aby widziały siebie na usługach parafii, właśnie jako diakonia, która innych prowadzi do modlitwy i sama się modli. Dlatego w całym procesie odnowy Kościoła lokalnego diakonia modlitwy musi być widziana jako diakonia fundamentalna."     Czcigodny Sługa Boży ks. Franciszek Blachnicki

Diakonia Modlitwy jest jedną z diakonii specjalistycznych w Ruchu Światło-Życie. Powołana została we wrześniu 1976 roku, aby służyć zainicjowanym wówczas oazom modlitwy oraz by wyjść naprzeciw sygnalizowanej, zwłaszcza przez animatorów, potrzebie pogłębienia życia modlitwy. Jej zadaniem jest troska o życie modlitewne Ruchu, który, jak podkreślał ks. Franciszek Blachnicki, pragnąc służyć odnowie Kościoła musi opierać się na modlitwie. Dbając o modlitwę w Ruchu, diakonia modlitwy czuwa zatem również nad ogarnianiem modlitwą jego bieżących wydarzeń, spraw i potrzeb. W wymiarze struktury – podobnie do innych diakonii Ruchu – diakonia modlitwy istnieje na kilku szczeblach: centralnym diecezjalnym, rejonowym i parafialnym.

Centralną Diakonię Modlitwy tworzy moderator CDM i wybrani członkowie diakonii z diecezji i zakonów. Zadaniem CDM jest czuwanie nad nurtem modlitewnym Ruchu w całej Polsce, służba poprzez kontakt ze wspólnotami Ruchu Światło – Życie. CDM od 1995 organizuje dwa razy w roku ogólnopolskie spotkania diakonii modlitwy. We współpracy z innymi diakoniami Ruchu CDM troszczy się o modlitewne przygotowanie ogólnopolskich spotkań Ruchu (Kongregacja Odpowiedzialnych, Centralna Oaza Matka). 

Zadaniem Centralnej Diakonii Modlitwy (CDM) jest formacja, koordynacja i inspiracja działań w dziedzinie modlitwy, co dokonuje się za pomocą przepływu informacji.

Centralna Diakonia Modlitwy spotyka się regularnie od ponad piętnastu lat i pragnie gromadzić przede wszystkim odpowiedzialnych za Diecezjalne Diakonie Modlitwy, a gdy one nie istnieją, odpowiedzialnych za faktyczne środowiska modlitwy w Ruchu, w danej diecezji. Niestety nadal nie jest to grono reprezentatywne dla całości Ruchu. Centralna Diakonia Modlitwy jest więc cały czas otwarta na przedstawicieli nowych środowisk modlitewnych.

W Centralnej Diakonii Modlitwy wypracowana została w miarę stała forma spotkań. Jej członkowie gromadzą się dwa razy w roku w ramach Oazy Modlitwy i jest to liczba około 50 osób, zarówno dorosłych, małżeństw jak i młodzieży, reprezentujących około siedem środowisk modlitwy. Spotkanie diakonii to przede wszystkim czas modlitwy, katechezy a także czas świętowania wspólnoty i umacniania się świadectwem własnej wiary przy stole Słowa, Eucharystii i stole agapy. Jednym z owoców spotkań Centralnej Diakonii Modlitwy jest niewątpliwie funkcjonujące formalnie od 2008 roku Centrum Duchowości Ruchu Światło-Życie Archidiecezji Katowickiej – ośrodek animacji modlitewnej, usytuowany na terenie parafii pw. bł. Karoliny w Tychach, którego działalność modlitewno-formacyjna jest ukierunkowana na rozwój i pogłębianie życia duchowego chrześcijan, w tym zwłaszcza chrześcijańskiej modlitwy, zarówno w wymiarze indywidualnym jak i wspólnotowym. Propozycje programowe Centrum Duchowości (szczegóły: www.centrumduchowosci.pl) przyciągają do Tychów rocznie ponad pięć tysięcy osób, także spoza terenu Górnego Śląska.

Szczegółowe zadania diakonii modlitwy:

• Oazy modlitwy

Pierwszym i wciąż aktualnym zadaniem diakonii modlitwy jest inspirowanie i służba oazom modlitwy. Oaza Modlitwy (OM) jest formą krótkich, intensywnych rekolekcji oazowych trwających dwie doby. Jej celem jest odnowienie wewnętrzne w Duchu Świętym we wspólnocie modlitewnej. OM miały się stać seminariami życia modlitwy, czyli życia w Duchu. Ks. Franciszek Blachnicki nazwał tę formę rekolekcyjną w liście Siloe nr 2 (listopad 1997) ukrytym sercem Ruchu, źródłem jego życia i mocy. Założyciel Ruchu był przekonany, że nasz podstawowy charyzmat Światło – Życie może być realizowany tylko przez modlitwę będącą na styku światła i życia.

• Spotkania modlitewne

Ważną dziedziną zaangażowania diakonii modlitwy są spotkania modlitewne. Stanowią one okazję do dzielenia się w modlitwie ze wspólnotą swoją osobistą relacją z Bogiem oraz do służenia sobie nawzajem modlitwą wstawienniczą. Głośna modlitwa spontaniczna staje się świadectwem dialogu z Panem, a zarazem ubogaceniem wspólnoty i okazją do pogłębienia wiary zgromadzonych. Wzajemne dzielenie się umacnia pragnienie bliskości Boga i stanowi mobilizację do posługi w życiu codziennym. Spotkania modlitewne stanowią też okazję do umocnienia jedności przez stały przepływ intencji modlitewnych i informacji dotyczących życia wspólnoty.

• Seminarium Odnowy w Duchu Świętym

Seminarium Odnowy w Duchu Świętym ma na celu odnowić więź z Panem Bogiem. Składa się na nie codzienna osobista modlitwa oraz cotygodniowe spotkanie we wspólnocie. Spotkanie kształtują trzy elementy: katecheza, dzielenie się w małych grupach życiem i modlitwą ostatniego tygodnia, oraz wspólna modlitwa. Seminarium zakłada, że prowadzący je sami wcześniej w nim uczestniczyli i mają stałe doświadczenie modlitwy, nie tylko indywidualnej ale i wspólnotowej, dlatego jego prowadzenie jest jednym z kolejnych zadań stawianych przed diakonią modlitwy.

• Posługa w rekolekcjach

Rekolekcje to czas szczególnej posługi diakonii modlitwy. Zakres posługi diakonii modlitwy we wspólnocie rekolekcyjnej obejmuje:

- modlitwa nieustanna w intencji aktualnych zajęć wspólnoty (stale ktoś otacza modlitwą głoszących i słuchających konferencje, homilie, uczestniczących w spotkaniach w grupach, sprawy gospodarcze, także mienie materialne wspólnoty…),
- prowadzenie szkoły modlitwy,
- animowanie modlitwy (spotkanie modlitewne w diakonii i całej wspólnocie),
- posługa modlitwą wstawienniczą (stała okazja),
- rozeznawanie na modlitwie (dzielenie się z odpowiedzialnymi jakby z dystansu tym, co dotyczy sposobu prowadzenia i uczestnictwa wspólnoty w proponowanych ćwiczeniach),
- towarzyszenie modlitwą animatorom poszczególnych grup (zwłaszcza w tym, co trudne, problematyczne),
- post oraz bycie do dyspozycji w sytuacjach szczególnej potrzeby modlitwy.

• KODA–DM i ORAM

Odpowiedzialność za formację animatorów modlitwy spoczywa na CDM. W latach osiemdziesiątych podejmowano próby przeprowadzenia rekolekcji w niektórych diecezjach. Były to: Kurs Oazowy Dla Animatorów Modlitwy – KODAM – 1983, 1984, 1985, Oaza Rekolekcyjna Animatorów Modlitwy (ORAM).. W sierpniu 1996 w Wiśle Jaworniku kolejny KODA – DM zgromadził 39 uczestników z 11 diecezji. Średnia wieku uczestniczących wynosiła około 30 lat, wszyscy odbyli pełną formację deuterokatechumenalną, a większość posiadała bogate doświadczenie udziału w różnych formach rekolekcji proponowanych przez Kościół. Bardzo przychylna reakcja uczestników KODA – DM przynagliła do opracowania tej propozycji jako materiałów programowych Ruchu. Wersja robocza została przedstawiona Komisji Teologiczno – Programowej Ruchu Światło – Życie w czerwcu 1997 r. i uzyskała przychylną opinię. Następnie naniesiono poprawki zgodnie z sugestiami Komisji i uzyskano zgodę na publikację tych materiałów. Ukazały się one w 1999 r. jako materiały programowe Ruchu Światło – Życie dla formacji animatorów diakonii modlitwy.

• List Siloe / e-Siloe

Wraz z zainicjowaniem oaz modlitwy i powstaniem diakonii modlitwy potrzebne okazało się wydawanie dla nich pisma. Stał się nim wydawany od października 1977 r. miesięczny List do Oaz Modlitwy i Grup Modlitewnych Siloe. Miał on charakter formacyjno – informacyjny. Przez długi czas Centralna Diakonia Modlitwy tą drogą przekazywała szczegółowe sugestie dla oaz modlitwy, potem ograniczyła się do ogólnych wskazań, pozostawiając dużo inicjatywy wspólnotom lokalnym.

Członkowie Centralnej Diakonii Modlitwy podejmują również posługę modlitewną przez następujące formy zaangażowania: przygotowanie i prowadzenie Oaz Modlitwy i Wieczorów Uwielbienia, spotkania modlitewne, posługa w rekolekcjach, formacja animatorów modlitwy, prowadzenie Seminariów Odnowy Wiary, współpraca z kapłani egzorcystami, posługa modlitwą wstawienniczą, prowadzenie szkół modlitwy, modlitwa nieustanna w powierzanych intencjach. Pomocna w tym względzie jest niniejsza strona internetowa Centralnej Diakonii Modlitwy, która proponuje cenne materiały z zakresu życia duchowego i służy też jako ważny kanał przepływu informacji. W tym miejscu należy również wspomnieć, że od 1997 r. na łamach Oazy wznowione zostało redagowanie Listu Do Oaz Modlitwy i Grup Modlitewnych – Siloe, jako działu diakonii modlitwy. Zamieszczane tam teksty i materiały służą pomocą w przygotowywaniu spotkań formacyjnych dla diecezjalnych i rejonowych diakonii modlitwy oraz inspirują do indywidualnej pracy nad rozwojem i pogłębieniem życia duchowego W Siloe można również znaleźć informacje dotyczące spotkań Centralnej Diakonii Modlitwy.

Spotkania diakonii są otwarte. Pragnąc zachować jedność ze wszystkimi środowiskami modlitewnymi Ruchu Światło-Życie w Polsce, członkowie Centralnej Diakonii Modlitwy zachęcają do delegowania z każdej diecezji osoby, która będzie znakiem takiej jedności, dbając o obecność na spotkaniach Centralnej Diakonii Modlitwy, a także podejmując konkretną posługę w swojej diecezji. Ze względu na fakt, że diakonie specjalistyczne w Ruchu Światło-Życie są „ponadstanowe” – gromadzą osoby po formacji podstawowej, zarówno deuterokatechumenatlnej jak i w kręgach Domowego Kościoła – osobami reprezentującymi poszczególne diecezje mogą być także małżonkowie Domowego Kościoła. Ważne, aby tego rodzaju odpowiedzialność podjęły osoby, które tego pragną, a jednocześnie aby ich wybór znajdował akceptację i potwierdzenie Moderatora Diecezjalnego.